Veiligheidsbarrières

Van binnen naar buiten gezien

Barrière 1: Keramische splijtstoftabletten

Het porseleinen splijtstoftablet is de eerste barrière. De radioactiviteit blijft tijdens het kernsplijtingsproces voor ongeveer negentig procent opgesloten in het porselein van uraniumoxide. Alleen de zeer vluchtige stoffen (edelgassen, jodium, cesium) verlaten het keramische tablet.

Barrière 2: Hermetisch gesloten splijtstofstaven
De splijtstoftabletten zitten opgestapeld in een hermetisch gesloten buis van zirconium. Dit materiaal is corrosiebestendig en kan goed tegen neutronenstraling. De buizen zijn gas- en vloeistofdicht. De splijtstofstaaf houdt dus de meeste vluchtige radioactieve stoffen binnen.

Barrière 3: Betonnen bunkers met daarin het primair systeem
Het nucleaire systeem is een gesloten circuit waarin koelmiddel (geconditioneerd water) wordt rondgepompt. Dit water staat onder een druk van 155 bar zodat het niet gaat koken. Het nucleaire systeem (reactorvat, leidingen, stoomgeneratoren) bestaat uit sterk overgedimensioneerde (centimeters dikke) stalen onderdelen van de hoogste kwaliteit. Radioactieve stoffen kunnen hier niet uit. Het primair systeem zit in gebunkerde ruimtes. Het beton zorgt voor stralingsbescherming tijdens bedrijf en voor bescherming van de installatie tegen onheil van buitenaf.

Barrière 4: Containment
Het nucleaire systeem zit opgesloten in een centimeters dikke stalen bol. Die zorgt ervoor dat radioactiviteit bij een incident niet naar buiten ontsnapt. De bol is een sterke luchtdichte constructie en kan interne gas- en stoomexplosies opvangen. Zo worden bij ongelukken emissies uit het nucleaire systeem binnengehouden.

Barrière 5: Reactorgebouw
Alle systemen zitten opgesloten in het reactorgebouw. Deze is van buiten goed herkenbaar aan de bol: betonnen koepel die de bovenste helft van de bol bevat. Dit reactorgebouw vormt de laatste fysieke barrière tussen het primair systeem en het milieu. Andersom is het betonnen gebouw de eerste barrière voor onheil van buitenaf op weg naar de kern.

Containment

De stalen bol met de betonnen omhulling noemen we ook wel het ‘containment’ van de kerncentrale. Het containment beschermt tegen onheil van buitenaf en tegen nucleaire lozingen als gevolg van een ongeluk met de reactor.

In het containment heerst onderdruk. Bij lekkage stroomt dus altijd lucht van buiten naar binnen. De onderdruk wordt permanent gemeten.

Lucht die het containment verlaat wordt gefilterd.  Luchtbehandeling-installaties zorgen voor de onderdruk en ventileren hun overtollige (gefilterde) binnenlucht op de ventilatieschacht. Deze lucht wordt voortdurend gecontroleerd op radioactiviteit.

Van de ene naar de andere ruimte passeren onze medewerkers een luchtsluis. De ruimtes rond het primaire systeem (met de grootste onderdruk) zijn hermetisch gesloten en niet toegankelijk tijdens normaal bedrijf. Zo voorkomen we dat eventuele radioactieve gassen en verontreinigingen ongemerkt buiten de centrale kunnen komen.

Voorkomen waterstofexplosie

In Fukushima raakte het containment lek door een waterstofexplosie. Onze kerncentrale beschikt over zogenaamde waterstof-recombinatoren. Dat zijn een soort katalysatoren die waterstof meteen bij het ontstaan van dit gas omzetten in zuurstof en water. Deze componenten hebben geen elektriciteit nodig om hun werk te doen. Daardoor zal het containment niet door een waterstofexplosie beschadigd kunnen raken.

• De grootste onderdruk heerst direct rond het primair systeem
• Daarna volgt de overige ruimte binnen de stalen bol met iets minder onderdruk
• Vervolgens komt de ruimte tussen betonnen koepel en stalen bol met weer iets minder onderdruk
• Omgevingsdruk
• Waterstofrecombinatoren maken tijdens ongevalsomstandigheden waterstof onschadelijk.
• Via de ventilatieschacht verlaat gefilterde lucht het containment